De Oude pastorie. Ónze Oude Pastorie. We arriveren bij onze vertrouwde mini-camping en tevens B&B, gelegen in het Franse dorp La Celle-en-Morvan in de Bourgogne. Voor ons het derde jaar op rij, dat we er komen. Vertrouwd, lekker ongecompliceerd en bij de Nederlandse Cor en Leny is bijna niets te veel.
Zo kan ik mij nog goed herinneren hoe Ben en ik vorig jaar bij hen uit eten gingen en nog een aperitiefje namen. Uiteindelijk ging er tot laat in de avond een grote hoeveelheid van de drankvoorraad doorheen. Zaten Ben én Cor allebei lam aan tafel, en zei Cor maar steeds “die is van het huis, die is van het huis”.
Één ding weet ik zeker. Rijk worden ze niet, maar gastvrij zijn ze wel.
Het is nog een paar honderd meter en dan kunnen wij het pand al vanaf de doorgaande weg zien liggen. Maar zodra we een glimp opvangen zien we dat een deel van het dak verbrand is. Verbrand? Néé. Er is brand geweest! De mooie Pastorie!
We rijden het dorp binnen en even later het terrein van de Oude Pastorie op. Zoals altijd rijden we meteen om het huis door naar achteren. Door naar de oude boomgaard. Door naar het kampeerterrein. Het is leeg. We zijn de enige kampeerders. Geen Cor, Geen Leny. Alleen de twee honden zijn thuis. Ben zit achter het stuur en vindt het voorlopig een prima plek
Gelukkig weten deze honden dat ze niets doen, dus doen ze dat ook niet. De jongste wil alleen maar spelen en de oudste is zo oud, dat als hij rent het net lijkt alsof hij een ernstige vorm van astma heeft en eigenlijk aan het zuurstofapparaat moet.
We bellen Cor even. Die is boodschappen doen en komt er zo aan. Leny is bij familie. “Maak het je makkelijk en pak maar een biertje uit de koelkast.” Dat is Cor.
Nu zien we meteen wat er een schade is aangericht door een brand. Zo op het eerste gezicht niet het hoofdgebouw van de B&B en ook niet van het toiletgedeelte. Een groot deel is verwoest en er zitten scheuren in het pand. Geen plek dus om nu te gaan staan.
Wanneer Cor uiteindelijk verschijnt is het één en al hartelijkheid. In de tussentijd hebben we “Ons Motje” een plekje gegeven. Ook hebben we maar meteen nog twee families “aangenomen en doorverwezen” op de camping. Ook bij hen is de uitdrukking “Hier kan alles” meteen duidelijk, wanneer Cor verschijnt en nogmaals uitlegt hoe het hier werkt.
Wanneer hij even later met het biertje, dat weer “van het huis” is, bij ons komt zitten, doet hij zijn verhaal. Hoe ongeveer 8 weken geleden hij in dat bijgebouw aan het klussen was. Nieuwe blokhutten aan het maken was voor het komende seizoen. Dat hij even een dichte houtkachel had aangestoken om de kou eruit te krijgen. Dat hij zelf even weg was gegaan. En dat er een ontploffing in de kachel is geweest…….
Hij heeft het zelf niet gehoord, maar toen de vlammen uit het dak kwamen zagen zijn buren het en die hebben hem gewaarschuwd. Gelukkig kon het huis nog gered worden, maar was het bijgebouw met al zijn gereedschap verloren gegaan.
O, wat zonde, denk ik dan. Zo’n mooi, oud gebouw. Maar Cor is positief en gaat weer vrolijk verder. “Het zal wel weer worden opgebouwd, maar hoe en wanneer? Ach.” Hij neemt nog een slok en zegt: Nog een biertje, Ben? Van het huis!”
Cor, een man om van te houden.
