Na een pauze van enkele dagen, laat ik weer eens iets van me horen. Ik had even wat tijd nodig om bij te komen. Of beter gezegd, bij te tanken, op te knappen,- te krabbelen, - te leven of mij te hervinden. Kortom, gewoon om weer even op adem te komen na 3 weken Friesland.
Inmiddels zijn wij verkast van Friesland naar het Drentse Lhee. Nee, geen typefout. Het is echt mét een h en dus niets geen voorouders of wie dan ook van Ben, die hier ergens onder één van die grote hunebedstenen heeft gelegen.
Dit gehucht ligt meteen aan de rand van het Nationaal Park Dwingelderveld. Mét bomen. Héél véél bomen. En wat hebben wij ze gemist de afgelopen tijd. Zelfs met een boompollenallergie en de inhalator stevig in mijn zak, geniet ik van ieder boompje en neem ik nog eens een stevige snuif zodra we weer over een kronkelig bospaadje fietsen.
Heerlijk en ik hoest de stuifmeel nog even flink uit m’n longen.
Inspiratie? Die heb ik genoeg. En irritatie? Die heb ik uiteraard ook. Dat is wat minder voor mij en wat leuker voor jullie.
We staan met “Ons Motje” op camperplaats “Stee in Lhee”. Mooie camperplaats, mooi sanitair, mooi betaalsysteem en tja ook best wel een mooie camperbeheerder. Hij mag er van mij wel zijn en wij van hem gelukkig ook.
Het is een grote camperplaats die ruimte biedt aan 60 campers en we zijn snel geïnstalleerd.
Terwijl we regelmatig op camper-appgroepen en -websites lezen, dat er mensen zijn die beweren dat schotels en tv’s totaal niet bij “hét camperen“ horen, zullen die hoogstwaarschijnlijk hier niet tussen staan. Want nog voor het avondmaal in die holle kies zit, wordt de één na de andere schotel uitgedraaid en lijkt het wel de TU van Eindhoven en Delft bij elkaar. De hele horizon van de camperplaats is één zee van schotels.
Wat nou “ik heb geen schotel op mijn camper nodig”. Nou volgens mij zijn de meningen hierover duidelijk en zit heel “Stee en Lhee” met een biertje en kaasje achter de beeldbuis. Ook wij hebben een schotel. Dus ook wij een biertje en een kaasje. En ook wij kijken deze periode naar het EK-voetbal met behulp van die techniek. Wat nou een schotel hoort niet bij het “camperen”?
En ja hoor, daar is-tie weer. Het sanitair. Die is hier prima in orde. Je zou zeggen, erin, erop, doortrekken en er weer uit. Maar zo eenvoudig ligt dat niet altijd. Het is toch wel een dingetje.
Zeker voor onze Bennie. Bennie gaat niet in de camper naar de plee en zeker niet voor een nummer twee. Als het sanitair goedgekeurd is door onze Bennie kan ons verblijf bijna niet meer stuk.
Op deze camperplaats is het netjes en schoon, máár wel gemengd. En dan heb je het weer ….. brillen die weer omhoog staan….. En daar heb ik zo’n hekel aan! Gatver-de-gatver. Moet ik weer met mijn handen aan die vieze bril zitten, waar misschien net iemand overheen heeft gespetterd. Ieuw! Ik kan daar zó slecht tegen.
En dan kom ik uit het toilet. Handjes wassen. En even drogen. Met m’n handen in zo’n modern blaasding. Ik denk “wat duurt het toch lang voordat-ie aangaat. En wat kraakt er toch zo?” Kijk ik eens goed. Wat denk je? Sta ik met mijn handen op en neer te gaan in de gleuf van een vuilnisbak en is dat gekraak, het kraken van die plastic afvalzak die erin hangt. En in mijn rechterooghoek zie ik heel stil en afwachtend de échte handdroger hangen……. Zeg maar niets……Maar ik was wel blij dat ik alleen was....
Maar voor de rest is het hier prima, hoor. Omgeving mooi. Mensen vriendelijk. Ook leuke buren. En omdat we ergens in het midden staan, hebben we om ons heen ook nog eens véél buren. De meesten maken een praatje, maar we hebben een stel buren, die maken alleen maar met elkaar een praatje. Zo'n praatje, daar zou je normaal gesproken het Meldpunt Huiselijk Geweld voor bellen.
De man van dit echtpaar is elke keer het haasje en haar hebben we al de naam “bitch” gegeven, wat overigens niets overdreven is Ze staan op en het is ook meteen hommeles. Bitch zwaait de scepter. Hoe later op de dag, hoe harder zij praat. En dat is voor ons één en al vertier. Alhoewel ik langzamerhand enorme meelij heb gekregen met de man.. Deze kan dan ook niets goed doen. Staat bitches stoel in de schaduw, dan moet die in de zon. En als die in de zon staat, …..precies. Nee, de gezelligheid spat er niet vanaf. Voor ons wel.
Hun stoelen en tafel zijn zojuist opgeruimd en de luifel is in. Het “liefdescouple” zit weer binnen. En wij, wij hebben onze stoelen alvast op de eerste rang gezet om morgen het vervolg van dit schouwspel verder te aanschouwen.
