Met een korte onderbreking in het Friese Museumdorp Allingawier reizen we af vanuit Anjum naar Heerhugowaard. Het is perfect weer voor zo’n bezoek. Het zonnetje schijnt en het is droog. Allingawier ligt net onder Bolsward en een smalle weg leidt ons er naartoe. Het museumdorp bestaat uit o.a. een kerkje, boerderij, smederij, bakkerij en een pottenbakkerij alwaar druk wordt “gedraaid”. We worden meteen al bij binnenkomst van de bakkerij verwelkomt met de geur van versgebakken drabbelkoeken die naar een uiteraard oud en geheim recept wordt gebakken. Als ik zie hoe ze gemaakt worden moet dat wel een erg tijdrovend baantje zijn geweest en ben ik een gelukkig mens dat ik koeken gewoon bij de Jumbo kan halen.
We maken buiten een rondje. De oude boerderij ligt langs een watertje met een oer-Hollands uitzicht. Hierbij komen we ook langs de smederij. Een jonge smid vertelt ons vol enthousiasme wat hij precies aan het doen is. Hij werkt echt nog volgens het oude ambacht en is damast aan het smeden. Dat zijn meerdere lagen die aan elkaar zijn gesmeed. Het is ontzettend veel en zwaar werk, maar geeft een bijzonder sierlijk effect.
We nemen ook een kijkje binnen in de boerderij en het valt ons wel op dat de bedstede erg klein is, dus de mensen in die tijd kennelijk ook óf ze moesten elkaar aflossen tijdens het slapen. De vloer van de opkamer loopt schuin weg waardoor je het gevoel hebt dat je gedronken hebt.
Het museumdorp is leuk om gezien te hebben, maar het is kleiner dan we ons hadden voorgesteld.
Nadat we alles zo’n beetje hebben bekeken en bewonderd én ons op een koffie-momentje hebben getrakteerd, vervolgen we dan ook na zo’n 2 uur onze weg. Op naar Noord-Holland. Op naar Heerhugowaard.
Tenminste, dat denken we. Als we zo’n 10 minuten van Heerhugowaard verwijderd zijn, zien we vanaf de snelweg vanuit onze ooghoeken aan de rechterzijde een paar vreemde bouwwerken. In één keer herken ik ze. Ik heb deze gezien bij een aflevering van het tv-programma "Showroom", jaren geleden. “Naar rechts, naar rechts”, zeg ik tegen Ben. En die kan nog net op het laatste moment de afslag nemen naar het plaatsje Winkel. Een kronkelende weg leidt ons naar een gebied net buiten de bebouwde kom, waar we al van afstand enkele opvallende bouwsels zien verschijnen en een bord waarop “Nederlands Kremlin” staat vermeld.
Achter een hekwerk komt een grijzige man ons tegemoet en zegt: “Willen jullie komen kijken?” Als we daar positief op reageren, zegt hij 3,50 euro voor de entree te vragen om daarmee de bouwmaterialen van te kunnen bekostigen. Het ziet er op afstand allemaal zo bijzonder uit, dat we wel nieuwsgierig zijn gemaakt en dat bedrag er graag voor over hebben.
De man stelt zich voor als Gerrit Leegwater en is 74 jaar. Hij maakt alles zonder bouwtekeningen en maakt het helemaal alleen. “Het idee zit in m’n hoofd en ik begin er gewoon aan.”
We zijn niet de enigen die z’n bouwwerken komen kijken. Voor ons loopt een grote groep die van – naar later blijkt – de echtgenote van Gerrit, Mientje genaamd, een rondleiding krijgt in de kunsttuin. En dat is het, kunst. Bij binnenkomst wordt je al verwelkomt door de aartsengel Michaël. En er is een werkende Neptunus-fontein, een trouwkapel, een klokkentoren en het meest opvallende, een Amfitheater met de vele torens en koepeltjes, waardoor je je in Moskou waant.
Het is echt allemaal waanzinnig mooi. Overal liggen stenen, tegels en andere bouwmaterialen bij elkaar en netjes gesorteerd. Er is een grote werkplaats en Gerrit is – zo zegt hij zelf – alweer bezig met z’n volgende project.
Gerrit, 74 jaar en al even gepensioneerd, maar nog vol ideeën en nog lang niet uitgewerkt.
Wij zijn wel uitgekeken voor vandaag en vervolgen onze weg uiteindelijk toch nog verder naar Heerhugowaard. Op camperplaats “Recreatiehaven Broekhorn” installeren we ons op de allerlaatste plaats, die we gelukkig gereserveerd hadden. Dit zal de komende 3 nachten onze verblijfplaats zijn.
